معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تبریز با اشاره به آماده‌سازی اولیه پایانه لاله خط ۱ مترو گفت: در حال حاضر با اتمام اقدامات زیربنایی، تمهیدات لازم برای ورود قطار به این پایانه انجام شده و بعد از ۱۱ سال انتظار بالاخره دو رام قطار وارد دپوی لاله شد.

به گزارش سون خبر به نقل از شهریار، یعقوب وحیدکیا با اعلام این خبر اظهار کرد: معمولاً در ابتدا و انتهای خطوط قطارشهری، فضاهایی با عنوان «دپو» یا «پایانه» و تعمیرگاه برای انجام فعالیت‌های تعمیر، پارک قطارها، شست‌وشو، انجام تست‌های ایمنی، اعزام قطار به خط و غیره در نظر گرفته می‌شود که بر همین اساس، در ابتدا و انتهای خط یک متروی تبریز فضاهای پایانه (ائل‌گلی و لاله) لحاظ شده و پایانه ائل‌گلی به مساحت تقریبی ۵/۷ هکتار، از سال ۱۳۹۴ به بهره‌برداری رسیده بود. اما پایانه لاله، با ۱۴ هکتار دارای فضایی به مراتب بزرگتر از دپوی ائل گلی بود.

وی افزود: در حال حاضر به همت عوامل اجرایی و پیگیری های متعدد ماه‌های اخیر، این پایانه آماده بهره‌برداری اولیه بوده و دو رام قطار بعد از سال‌ها انتظار وارد این پایانه شد.

وحیدکیا با اشاره به محدودیت موجود در دپوی ائل‌گلی برای پارک قطارها عنوان کرد: با آماده‌سازی پایانه لاله، این محدودیت‌ها رفع می شود؛ چرا که این پایانه، ظرفیت گنجایش ۲۰ رام قطار (صد دستگاه واگن) را در خود دارد.

معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تبریز به اعزام قطار و نقش آن در سرعت‌دهی به خدمات‌رسانی نیز اشاره کرد و گفت: با اتمام پایانه لاله، اعزام قطارهای فاز سوم (ایستگاه میدان کهن تا شهرک نور لاله) از این پایانه انجام می پذیرد؛ پیش‌تر اعزام و پذیرش قطار از دپوی ائل‌گلی انجام می‌گرفت که با بهره‌برداری از پایانه لاله، قطارهای فاز سوم به انضمام تمامی کارهای مربوط به تعمیرات سنگین، توقفگاه و سالن بازدید روزانه، سالن پارک و تعمیرات درزین، خط تراش چرخ واگن‌ها، انبار مرکزی و انبار غیرصنعتی، سالن تعمیرات زیربنایی، ساختمان سیگنالینگ و مخابرات، ساختمان ماشین امداد و نجات، باند فرود هلیکوپتر (بالگرد)، ساختمان پست برق، ساختمان اداری، خط تست و خط لوپ برای سر و ته کردن قطار در پایانه لاله انجام می‌پذیرد.

سرپرست سازمان حمل و نقل ریلی شهرداری تبریز با اشاره به نقش ساختمان و فضای مرکز آموزش سازمان در پایانه لاله خاطرنشان کرد: این مرکز با مساحت ۹۳۰ مترمربع با داشتن دستگاه سیمولاتور، یکی از منحصربه‌فردترین مراکز آموزشی مترو در ایران است که دو طبقه با ۹ اتاق با هزینه‌ای بالغ بر دو میلیون و ۴۸۰ هزار یورو (قیمت دستگاه سیمولاتور) و مبلغ دو میلیارد و ۵۰۰ هزار تومان هزینه احداث ساختمان و غیره در محل پایانه خط یک متروی تبریز راه‌اندازی و به بهره‌برداری رسیده است.