روز گذشته خبری مبنی بر اعطای پاداش ۲۰۰ میلیون تومانی به افشاکنندگان فساد توسط شورای شهر مشهد منتشر شد که با واکنش مثبت رسانه‌ها و مردم مواجه شد. بتول گندمی یکی از اعضای شورای شهر مشهد با اشاره به این لایحه گفته است:” اگرچه حراست و شهرداری با فساد مبارزه می‌کنند اما با توجه به اینکه حمایتی از مردم وجود ندارد و مردم تصور می‌کنند در صورت گزارش تخلفات بعدا دچار مشکل خواهند شد و به همین دلیل مفاسد را گزارش نمی‌دهند.”
وی افزوده است: ” تا ۲۰ درصد از منافع مکتسبه ناشی از فساد گزارش شده به صورت نقد و طی یک ماه به‌گزارشگر پرداخت می‌شود.”
این یعنی اگر کسی فسادی را گزارش دهد که طی آن کسب مال یک میلیاردی صورت گیرد ۲۰۰ میلیون تومان از آن به فرد گزارش دهنده داده خواهد شد و در صورت افزایش ارزش ریالی فساد گزارش شده مبلغی که به گزارشگر فساد داده می‌شود نیز بیشتر خواهد شد. همین آیتم باعث تشویق مطلعین فسادی که به دلیل ترس از مفسدین مساله را مسکوت باقی گذاشته‌اند، خواهد شد.
شورای پنجم شهر تبریز و شهردار طی این دو سال گذشته بارها شعار مبارزه با فساد را در بدنه این سازمان داده‌اند اما مساله‌ای که وجود دارد بدبینی مفرط مردم به این مساله است. قریب به اتفاق مردم تبریز با توجه به تجربیاتی که داشته‌اند معتقدند که بدون رشوه و تخلف کاری در شهرداری پیش نمی‌رود و با توجه به اتفاقات دوره چهارم شورا به تخلفات در شهرداری مطمئن شده‌اند.
با شعار مبارزه با فساد در حالیکه تصمیمات در اتاق شیشه‌ای گرفته نمی‌شود و خبری از برخورد با تخلفات وجود ندارد نمی‌توان این دیدگاه مردم را تغییر داد بلکه نیازمند تصمیماتی نظیر شورای مشهد هستیم تا فساد در رده‌های پایین و فساد در بدنه آشکار شود.
برخی از مطلعین فساد در بدنه شهرداری اگرچه خودشان در تخلفات سهیم نیستند اما به دلیل ترس از عواقب بعدی و از دست دادن شغلشان هرگز حاضر به افشای فساد نمی‌شوند در حالیکه مشوق‌هایی نظیر پاداش ۲۰۰ میلیونی بسیاری از مطلعین فساد را مصمم می‌کند که بدون ترس از عواقب دست به افشاگری بزنند.
به نظر می‌رسد شورای شهر تبریز که اعضای آن در شعارهای انتخاباتی و بعد از انتخابات به مبارزه با فساد اشاره داشتند به جای لوایحی که در کمیسیون‌ها می‌تواند مطرح شود و به جای بحث‌های طولانی مدت که عوایدی برای مردم ندارد به دنبال چنین مصوبه‌هایی باشند تا علاوه بر مبارزه با فساد در شهرداری که عموم مردم با آن درگیر هستند، مشوقی برای افشاکنندگان فساد وجود داشته باشد.
اگرچه در مبارزه با فساد و حمایت از افشاکنندگان فساد شورای شهر مشهد پیشتاز شده است اما شورای شهر تبریز نیز می‌تواند با تصمیمات اینچنینی نه تنها از تخلفاتی مانند آنچه در شورای چهارم رخ داد، جلوگیری کند بلکه اعتماد مردم به شورا و شهرداری را که مطالبه عمومی نیز می‌باشد را می‌تواند افزایش دهد.
