شهردار تبریز می گوید در قرار داد جدید با پیمانکار نحوه و جزئیات پرداخت حقوق کارگران را در نظر می گیریم ولی شرکت واحد می گوید حقوق کارگران بی آر تی به ما مربوط نیست!

به گزارش سون خبر به نقل از مهر، ۱۵۰ نفر کارگر در خطوط اتوبوس BRT تبریز مشغول به کار هستند که طبق قرارداد کاری که با پیمانکاری که طرف قرار داد شرکت واحد و اتوبوسرانی تبریز بدون بیمه و با حقوق ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومانی کار می‌کنند.

در این روزها و در این شرایط بحرانی که با تورم سرسام آور روزانه و ماهانه روبه رو هستیم این کارگران که مسئول کنترل کارت‌های بلیط الکترونیکی اتوبوس‌های بی آر تی هستند، باید بدون مرخصی، بیمه، مزایا و … صبح تا شب در سرما و گرما کار کرده و روزانه در قبال ۱۵ ساعت کار ۴۰ هزار تومان حقوق دریافت کنند.

این کارگران که حالا به سوژه و سرتیتر بیشتر رسانه‌های شهر تبریز تبدیل شده‌اند و نهادهای مردمی و دانشجویی خواهان احقاق حقوق این قشر ضعیف جامعه هستند، در زمره افرادی هستند که چند ماه برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا و قرنطینه، از فعالیت دست برداشته و خانه نشین شدند؛ اما مشکلات این روز آنها نمک بر زخم روزهایی پاشیده است که باید چرخ زندگی را بدون دریافت حقوق ماه‌های گذشته بچرخانند.

آنها امروز سخت و زیاد کار می‌کنند ولی با حقوق‌های عقب افتاده و ناچیز. نکته ناراحت کننده دیگر این است که کارگران خطوط بی آر تی تبریز این روزها از ترس اخراج از کار نه می‌توانند به شهرداری مراجعه کنند و نه می‌توانند از اداره کار بابت حقوق‌های ناچیز و عقب افتاده شکایت کرده و پیگیر احقاق حقوقشان باشند.

در این بین تناقض گویی مدیران شهری تبریز در رسیدگی و حل مشکلات کارگران مسیر بی‌آرتی دیگر نکته‌ای است که باید بدان توجه کرد.

با اینکه مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز معتقد است وقتی کارگر به حقوق ۷۰۰ هزار تومانی در ماه راضی است دلیلی ندارد به او ماهیانه ۲ میلیون حقوق داد، آیا خود او حاضر است فیش حقوقش را منتشر کند.

ایمان غنی‌زاده در واکنش به انتقاد از حقوق اندک عوامل کنترل بلیت و کارکنان ایستگاه‌ها می‌گوید: وقتی کارگر، خودش راضی‌ست با ۷۰۰ هزار تومان حقوق ماهانه کار کند، آن‌وقت ما بیاییم به او بگوییم باید طبق قانون کار حقوق بگیری!؟ او خودش می‌گوید من به ۷۰۰ هزار تومان راضی‌ام. بعد ما بیاییم به او بگوییم باید برای ۲ میلیون کار کنی!؟ او خودش راضی‌ست

این حرف یعنی اینکه پول داریم ولی به کارگر نمی‌دهیم، چون کارگر را چه به این توقعات! همان ۷۰۰ هزار هم از سرش زیادی است.

مدیر عامل شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز اخیراً اعلام کرد که حق و حقوق این کارگران به شهرداری تبریز مربوط نیست و به پیمانکار مربوط بوده و برای پیگیری حقوق عقب افتاده کارگران باید به اداره کار شکایت کنند.

معاون اجرایی شرکت اتوبوسرانی تبریز و حومه نیز در این خصوص گفته است این کارگران مربوط به شرکت واحد اتوبوسرانی نبوده بلکه نیروهای کار شرکت ایمن مکان هستند و این شرکت موظف به پرداخت حقوق این کارگران است.

این اظهارات در حالی است که در بیانیه شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز نیز آمده است: خدمات فروش و کنترل کارت بلیت مسافرین از سال‌ها قبل طی مناقصه و مزایده بصورت حجمی به شرکتهای تأمین نیرو واگذار می‌شود. مسئولیت استخدام، بکارگیری و پرداخت حقوق و مزایای کارگران این بخش نیز تماماً بر عهده‌ی شرکت طرف قرارداد که دارای هیئت مدیره مستقل است می‌باشد و شرکت واحد نقش نظارتی در این امر دارد.

مدیران اتوبوسرانی تبریز در حالی خود را از مسئولیت این موضوع کنار می کشند که باید مشخص کنند به عنوان نقش نظارتی چه اقداماتی در این خصوص انجام داده‌اند. البته طبیعی است که درد کارگر را کارگر می‌داند و نه مدیر. مدیرانی که حقوق‌های چندین میلیونی دریافت می‌کنند بدون شک نمی‌توانند مرهمی بر درد کارگران باشند.

شهردار تبریز نیز هفته گذشته با حضور سرزده در یکی از ایستگاه‌های بی آر تی تبریز با کارگران کنترل بلیط گفتگو کرد و با اشاره به ضرورت اهمیت حل اساسی و ریشه‌ای مشکلات کارگران شاغل در مسیر بی‌آرتی یادآور شد: با توجه به اینکه مدت قرارداد مسیر بی‌آرتی رو به اتمام است، در مناقصه آتی سعی می‌کنیم موارد پیش‌بینی نشده و مدت ساعات کاری را در قرارداد جدید لحاظ کنیم. همچنین در صورت ارائه مجوزهای قانونی از طرف نهادهای مسئول و ذیصلاح، تمامی حقوق کارگران مستقیم به حساب آنها واریز شود تا شرکت‌های پیمانکاری امکان دخل و تصرف در پرداخت‌ها را نداشته باشند.

ایرج شهین باهر تصریح کرد: از اداره کار می‌خواهیم تمهیداتی فراهم کند تا هم بر قراردادهایی که شهرداری و سایر دستگاه‌ها با افراد منعقد و خدمات خرید می‌کنند و هم نحوه برخورد پیمانکاران دارای پروانه فعالیت از اداره کار با کارگران، مورد بازرسی و نظارت بیشتر قرار گیرد.

باتوجه به بازتاب منفی این سخنان و انتقاد شهروندان تبریزی، افکار عمومی در انتظار شفاف‌سازی درخصوص نحوه قرارداد این کارگران و برخورد با افرادی است که کارفرمایی را با برده‌داری اشتباه گرفته‌اند.